| | | | | | Logboek februari 2007 [april - maart - januari - december - november/oktober ] | | 27-02-2007 | Luister morgen naar Radio Gelderland. Even voor 11 uur ('s morgens, NL tijd) word ik gebeld om iets te vertellen in de uitzending! Moet ik dus wel om half zeven op!! | | 26-02-2007 S33 00.212'
W071 11.867' | Olmuè (bij Joop & Sandra)
De meisjes worden opgehaald door hun vader. Hij gaat morgen voor 15 dagen in de mijnen werken en ziet ze dan dus voorlopig niet. Na 15 dagen is hij weer 2 dagen thuis en dan gaat 'ie weer voor 15 dagen. Hij is er blij mee: nieuwe baan en betaalt goed...
Pier gaat vandaag op garagejacht en heeft succes. Morgen kan de auto al komen voor extra bladveren achter en een beugel voor het reservewiel op de achterdeur. Ze hebben er wel twee dagen voor nodig. De auto begon de laatste week af en toe op het stootblok te knallen en we moesten op onverhard terrein dus steeds voorzichtiger rijden.
De jongens maken wederom schoolwerk. En Stijn heeft zijn CITO af! Ik kom aardig door de was heen. Sandra maakt een paar broeken, shirts en slaapzak met gaten. Ze heeft twee naaimachines en is in een wip klaar! Wat een wereldmensen! 't Is fantastisch om zo even makkelijk te mailen, gratis te bellen (via Skype of Voipbuster), te msn-en. De kids msn-en en gamen er weer even lekker op los!
   | | 25-02-2007 S33 00.212'
W071 11.867' | Olmuè (bij Joop & Sandra)
J&S hebben ook nog 2 meisjes van 6 en 9 jaar te logeren. Kinderen van een werkneemster die bij hen werkte toen ze een restaurant hadden. Het huisje van haar wordt afgebroken en weer opnieuw gebouwd. De meiden moeten nu een maand elders en dat kan er ook nog wel bij hier! Ze zijn als hun eigen kinderen! Onze jongens spelen meteen mens-erger-je-niet, stratego, kaarten met ze. Luuk en de jongste van de twee rennen vooral achter elkaar aan. Leuk om te zien.
We nemen de meiden vandaag mee naar het strand. Zes kids dus achter in de auto; beginnen meteen te tekenen... We vinden een rustig strandje, rijden de auto het strand op en genieten van de enorme golven. Helaas worden we al snel terug gefloten door de strandwachter. De golven zijn gevaarlijk. Als ik uitleg dat we heel goed kunnen zwemmen, zelfs kunnen reddingzwemmen, kijkt hij gerust gesteld, maar hij blijft ons terugfluiten.
We pakken er nog een lekker koud biertje uit de koelkast uit de auto bij. Heerlijk hoor!
Helaas komen er twee matroosachtige agentjes langs lopen, kijken keurend naar het bier en net als ik half naakt onhandig onder mijn handdoekje sta te wurmen, komen ze me vertellen dat het verboden is om bier op het strand te hebben. Of ik de fles ff om kan kieperen...
   | | 24-02-2007 S33 00.212'
W071 11.867' | Olmuè (bij Joop & Sandra)
Heerlijk uitgeslapen. Bruine broodjes. Onder de pergola die doorbuigt onder de blauwe en witte druiventrossen. Perziken uit eigen tuin op tafel. Strakblauwe lucht en te warm om pal in de zon te zitten. De boel een beetje uitpakken en de wasmasjien op volle toeren!
Door de regen blijken de tassen met kleren (zitten in de blauwe kratten boven op het dak oftewel op "zolder") nat. In witte kleren zit het weer er in ;-( Gelukkig hebben we niet de beste kleren meegenomen... Dus al die kleren moeten ook uitgehangen en doordrogen. Gelukkig stinkt het dan niet meer. Pfff.
We kopen een paar kilo avocado's en maken hotdogs met guacamole, morgen nacho chips met guacamole, tortillas met guacamole... Heerlijk...
Stijn maakt het eerste deel van de CITO toets. Horloge erbij. Hij vindt het leuk en maakt alle taken binnen de helft van de tijd (maar hoeveel fouten er in zitten, moet ik nog bekijken...). De rest pakt ook weer wat schoolwerk op. We hebben in de uitverkoop een enorme zeilzak kunnen kopen. Hier zitten nu de schoolspullen in, dus die worden niet meer nat. Nu de klerentassen nog... Nou ja, wellicht krijgen we nu - op weg naar de evenaar - helemaal geen regen meer... | | 23-02-2007 | Mallacalhuenco - Olmuè (bij Joop & Sandra)
Vroeg opgestaan en om 10 uur rijden we. Een record! We proberen in 1 dag naar Joop&Sandra te rijden, maar moeten hen eerst nog bellen. Eerste telefooncel kun je alleen lokaal bellen, volgende dorp tweede telefooncel valt al het muntgeld er doorheen, volgende dorp derde cel met 4 telefoons krijgen we eindelijk een werkende telefoon: te weinig muntgeld bij ons. Daarna naar zo'n ouderwetse telefoonwinkel met 3 telefooncellen: geen gehoor! Afijn, inmiddels een uur verklunsd, besluiten we toch maar naar J&S door te rijden. Korte picknick en zwemdip bij een prachtige waterval (Salto de Laja). Inmiddels gelukkig J&S telefonisch ingeseind dat we onderweg waren (ze waren al wel voorbereid hoor!). Als het donker wordt, blijkt een van de koplampen te knipperen. Twee keer stoppen om het vast te zetten, daarna bij een benzinepomp nieuwe lampen erin. Nog wat geklooi met de weg. Kortom: middernacht komen we aan. Het voelt als thuiskomen! Heerlijk... | | 22-02-2007 S38 29.078'
W071 35.099' | Mallacalhuenco (bij vulkaan Lonquimai, krater Navidad)
Schitterend weer, dus op naar krater Navidad. Eerst lopen we over een kam, daarna naar de krater. Wat een oerlandschap is dat toch. Wat een hel moet het hier geweest zijn tijdens de uitbarsting. En dan die krater Navidad die nog een JAAR lang as en lava uitgespuugd heeft. Wat een kleurschakeringen zwart zijn er! En dan met geel, rood, oranje, groen, wit en bruin zijn er tussen het zwart. We lopen over scherpe lavastenen met exotische vormen. Soms lijkt het of een lavagolf ter plekke gestold is. Dan weer lijkt een brok steen wel een vogel. Ten slotte lopen we naar de krater. Soms zak je tot je enkels in het fijne lavagruis weg. Twee stappen omhoog, één naar beneden. Na een wandeling van in totaal 6 uur komen we vermoeid op de rand van de krater aan. Wat een verrassing! We zien de pluimpjes stoom uit de grond komen. Dalen voorzichtig een paar stapjes in de krater af om te voelen. Heel heet is de grond en de stoom. Het ruikt niet naar zwavel dus we denken dat het door de regen van gisteren komt en echt stoom is.
We dalen voorzichtig af de krater in, lopen zoveel mogelijk op de grote lavastenen i.p.v. het gruis (je weet nooit of je ergens door heen zou kunnen zakken...), over een spleet waar allemaal stoom uitkomt. Wauw. Wat bijzonder!!! We blijven hier maar niet picknicken! Lopen weer naar boven en dalen natuurlijk niet over het paadje maar over de supersteile helling van de vulkaan weer naar beneden.
Heel moe zijn we om 8 uur weer bij het dorp en zoeken een restaurantje. Helaas, we zijn te vroeg! Over een half uurtje... OK dan maar. In een soort huiskamer, met katten die tussen je benen doorlopen en de televisie luid aan, eten we een soepie en een bordje vlees. Vlees bakken, kun je trouwens beter aan de Argentijnen overlaten. In Chili bakken ze al het vlees gortdroog. Nou ja, 't is nog wel te eten en niet zo duur...
     | | 21-02-2007 | Mallacalhuenco (bij vulkaan Lonquimai, krater Navidad)
Het weer is zwaar bewolkt. Daarom dus maar geen wandeling naar krater Navidad. Je ziet nu nix.
Hoe rotter het weer, hoe lekkerder een thermisch bad, dus gaan we op zoek. 1 km van de camping af blijkt een thermisch bad; geen natuurlijke, maar een geëxploiteerde. Daar gaan we liever niet heen, maar omdat het weer minder is en we onszelf lekker willen verwennen, gaan we toch maar ff kijken. Pfff. Da's schrikken. Een fontein bij de ingang, prachtig gebouw en enorme toegangsprijzen. Het zou ons zo'n slordige 75 Euro kosten. Rechtsomkeert dus!
We rijden naar de oostkant van de Andes (dat toch nog Chili is omdat hier de bovenloop van de belangrijke rivier Biobio is). Hier zou een natuurlijk thermisch bad zijn, maar dat blijken twee bakken te zijn waar men ooit begonnen is om een hok omheen te timmeren. Om een of andere reden is men hier mee gekapt. Er is wel warm water in, maar helaas nogal groen van de algengroei. Salamanders zijn de belangrijkste bewoners.
Nog even spelen bij een prachtige waterval. Daarna via de berg weer terug. In deze bossen staan de exotische Araucania bomen. Langs de weg verkopen Mapuche indianen de vruchten van deze bomen. Hier en daar zie je een nederzettinkje van deze indianen. Krakkemikkige hutjes met wat kippen en een ossenkar.
Je raadt het niet, maar 's avonds spelen we... 'Kolonisten van Catan'! Tijdens een van de trekkings hadden we immers Denen ontmoet die de reisversie van KvC bij zich hadden. De jongens hebben het spel toen met hen gespeeld. Dit heeft Thom blijkbaar aan het denken gezet. Toen hij zijn boek 'Cryptonomicon' (> 1000 pagina's!) uit had, heeft hij bedacht hoe je het spel met nix kan spelen. Het veld tekent hij op een vel papier; straatjes, huisjes en stadjes tekent iedere speler met een kleurpotlood; de roofridder is een steentje; kaarten van het kaartspel hebben een bepaalde betekenis en zijn dus hout/steen/wol/erts/koren of een 'special card'; dobbelstenen heeft hij zelf van karton gemaakt. En het werkt! De jongens spelen het spel later ook nog tig keer, zelfs in de auto... Zijn weer lekker zoet (zolang er geen ruzie over het spel is).
     | | 20-02-2007 | Rio Toltèn (Villarica) - Temuco - Mallacalhuenco (bij vulkaan Lonquimai, krater Navidad)
Temuco heeft een enorme, fascinerende open markt, weten we nog van 15 jaar geleden. Weer blijkt er enorm veel veranderd. De markt is zeker zes keer zo groot geworden, maar de Mapuche-sfeer is vrijwel weg. (Rond Temuco wonen nog relatief veel Mapuche indianen die met hun home-made producten naar de markt in Temuco komen.) De markt is nog wel steeds een belevenis en het kost hier ook geen drol! Een kilo avocado's voor 60 eurocent! We kopen veel groenten: bij het ene stalletje een pond tomaten, bij het volgende stalletje 5 bananen. Een jerrycan voor 45 eurocent. Luuk en Stijn een heuse leren cowboyhoed (Luuk lijkt net Indiana Jones). We eten heerlijk bij een klein stalletje. Prachtige beelden van fietsen met balen meel, een winkeltje vol met uitsluitend eieren, vrouwen die hun peterselie proberen te slijten, vrouwen die levende kippen keuren en in een zak proppen. We kijken onze ogen uit!
Daarna naar het vulkanengebied. Eerst nog via een thermisch bad! Maar helaas blijkt de brug een onneembaar obstakel: alleen lager dan 2 meter en lichter dan 2000 kilo mag er over.
We gaan teleurgesteld verder en kijken of we in het Nationaal Park met de vulkaan Lonquimai kunnen kamperen. Deze vulkaan is nog in 1988 uitgebarsten, waarbij op de flank een nieuwe krater is ontstaan. Omdat dit met kerst was, heet deze krater Navidad. Deze krater heeft een jaar lang (!) lava en as gespuwd en dat is goed te zien. Fantastisch desolaat. Zwart, zwart en nog 'es zwart. Alsof de lava net gestold is. Hier en daar zie je dat de lavastroom de loop van de riviertjes en meertjes heeft verlegd.
Weer pech. Zodra we de vulkaan naderen, begint het te regenen, te onweren en is de lucht egaalgrijs. Geen goede kampeerplek te vinden (campings zijn er sowieso niet). We keren om en rijden terug. Dan zien we een lavaveld waar wolkjes stoom vanaf komen. Hier komt dus warme lucht uit de grond en door de koude lucht en regen worden dit stoomwolkjes. Met grote interesse en verbazing kijken we er naar. We rijden weer terug naar het dal, naar een andere camping met een ruime fogon (overdekte vuurplaats) waar we een lekker vuur maken. Het is hier nog droog!
    | | 19-02-2007 | Rio Toltèn (Villarica)
Lekker een dagje "nix": zwemmen, vissen (nix gevangen), bramen plukken en de jongens doen weer eens wat schoolwerk. Bewonderen vulkaan Villarica tegen een strakblauwe lucht en een constant rookpluimpje eruit.
Het schoolwerk is er de laatste paar weken bij ingeschoten omdat het slecht weer was of omdat we elke dag verder trokken (tent afbreken-rijden-boodschappen doen-tent opzetten). Het tempo heeft heel hoog gelegen en we gaan het vanaf nu (weer) wat rustiger aan doen. We willen nu nog via Temuco naar een vulkaangebied en over een kleine week bij Joop en Sandra in Olmue zijn.
 | | 18-02-2007 S39 08.367'
W072 21.104' | Valdivia - Rio Toltèn (bij Villarica)
De barometer staat op 9733.
De camping in Valdivia heeft wifi, dus we internetten er even lustig op los. Bellen via internet, msn-en, skypen en voicebusteren. Wat een termen! Maar het is wel heel leuk als je gratis zit te bellen met NL!
We besluiten vandaag naar "ons plekje" van 9 december te gaan. Dat was zo'n heerlijk relaxte plek aan de rivier. Weer zijn we hier alleen... De campingbaas verwelkomt ons als oude vrienden, zoenen! | | 17-02-2007 | Curinanco - Valdivia
's Morgens genieten we nog van de enorm hoge golven. Eerst even op het strand kijken, want het was nog niet zo warm. Hoewel Luuk heel hard kan rennen, duurt het nog geen twee minuten of een hoge golf heeft Luuk te pakken. Hij wordt omgegooid en is doornat (zie foto). Iedereen dan maar gauw de zwemspullen aan. Wat een pret met die golven!
Daarna in Valdivia naar de vismarkt. De oh's en ah's zijn niet van de lucht. Vissen van meer dan een meter. Een kilo zalm voor 3 Euro! Schollen, zee-egels en nog veel meer... Valdivia ligt aan de kust van Chili en een grote brede rivier stroomt door de stad de zee in. De vismarkt is direct aan de rivier en het afval wordt het water in geschoven. Daar zijn zeeleeuwen op af gekomen en zijn nu een ware attractie! Op een plateautje in de rivier - op een paar meter afstand van de kade - liggen ze te zonnen. Maar het mooiste is natuurlijk als ze tekeer gaan om de vis.
Pier heeft inmiddels toch Ramon gebeld en we zijn voor hem niet moeilijk te herkennen. Hij nodigt ons uit om te gaan eten bij Kunstmann. Een historische bierbrouwerij die inmiddels in heel Chili populair is. Goed bier, lekker eten, een biermuseum. We eten van 3-7 uur en Ramon vertelt ons hoe hij als politieke gevangene onder Pinochet gevangen heeft gezeten, naar Nederland kon. Dat maakt indruk op de jongens! Vertelt ons waar hij is geboren, hoe het daar aan toe ging. Hoe hij nu hier in Chili probeert een bedrijf op te bouwen terwijl de rest van zijn gezin in NL woont. Fantastisch mens, met mooie verhalen! Hij laat ons nog zijn werkplaats zien en nemen daarna afscheid. Wellicht zien we elkaar in NL nog 'es. 's Avonds pakken we een camping in de stad.
Dit gebied is vanaf ongeveer 1850 door Duitsers gekoloniseerd. Een agent in Duitsland recruteerde mensen en hier kreeg men tig hectare land (ook nog x-ha per kind), een span ossen, een koe en een kalf, een jaarlang salaris, medische hulp etc. Voorwaarde was dat men het land geschikt maakte voor de veeteelt. Dat is in deze streek goed gelukt. Mooie grote huizen, weilanden met een grote boom en wat vee. Je moet niet gek staan kijken als je bordjes met "Gretchen's Kuchen" of "Cabanas am See" ziet of zelfs in het Duits wordt aangesproken. De meeste mensen zien ons trouwens toch voor Duitsers aan: "zo groot!"
    | | 16-02-2007 S39 44.862'
W073 23.865' | Petrohué - Curinanco (Valdivia)
Als we nou lekker hadden kunnen zwemmen hier, waren we nog wel een dagje gebleven. Maar het doet ons zo zeer dat we met het prachtige weer niet het water in mogen, dat we opbreken en verder reizen. Pier heeft via een vriend en internet contact gelegd met Ramon uit Valdivia. Daar gaan we naar toe. Maar Pier niet van te voren bellen natuurlijk. "We rijden er gewoon heen."
Omdat we vandaag laat aankomen, rijden we een stukje door naar een camping aan zee. Morgen misschien toch maar bellen? | | 15-02-2007 S41 08.273'
W072 24.503' | Ralun - Petrohué (vulkaan Osorno)
Op naar het thermisch bad. Weer heeft het gigantisch geregend vannacht. Maar voor het thermisch bad is het wel lekker als het niet zo heet is. Eerst moeten we een brede rivier overgezet worden; bootje leeghozen. Dan blijkt dat er een ander bootje moet komen, maar door de regen van vannacht gaat de motor niet aan. Nog een ander bootje... Afijn, na een half uur kunnen we eindelijk over. We lopen nog een paar honderd meter langs de rivier en dan zien we ineens stoom van de rivier komen. Daar zal het dus zijn. Het is een bijzondere ervaring! Ze hebben aan de kant van de rivier een paar poeltjes gemaakt (zoals we met de kids ook wel eens een zwembadje in de rivier maken); wel zodanig dat het water er niet uit kan stromen (beetje cement er tussen gestort). Uit de rivier pompt men water in de poeltjes. De grap is nu dat het water door de hete bodem wordt verwarmd! Eén poeltje is zo heet dat je er niet in kunt zitten. Als je met je vingers door het (zwarte lava-) zand gaat, voel je dat het nog heter wordt. Dus als het je niet warm genoeg is, graaf je een kuiltje en gaat er met je billen in zitten! Wel 3 uur kronkelen we als een stel palingen door die ondiepe poeltjes. Heerlijk ontspannend! Wel een gek idee, dat de aardkorst hier zo dun is, dat de hete magma als het ware kunt voelen!!! Nu maar even geen aardbevinkje graag... Helaas waren we onze camera vergeten ;-(
De camping zelf staat ons niet aan dus we rijden nog een uurtje verder naar een lekkerder plekkie: aan een prachtig meer, eindelijk met lekker (= niet te koud) water, aan de voet van vulkaan Osorno (de vulkaan met de perfecte vulkaan-vorm). Weer meteen onze zwemspullen aan om nog een duik te nemen. Mogen we hier niet zwemmen!!! Wat een kater. Ligt daar zo'n heerlijk, helder, prachtig blauw/groen meer te lokken, mag je er niet in! En waarom niet? Een Chileense wet zegt dat je alleen mag zwemmen waar de bodem geleidelijk afloopt. Of er moet toezicht zijn. Helaas gaat het hier na 3 meter stijl naar beneden en is er geen toezicht. Geen probleem, zeggen wij, we kunnen zwemmen! Ik schep op dat ik wel 6 diploma's heb en kan reddingzwemmen, maar helaas, de wet zegt het. Tsja veel Chilenen kunnen waarschijnlijk niet/slecht zwemmen en er zullen er misschien wel een paar zijn verdronken...
  | | 14-02-2007 | Puerto Hualalhué - Ralun (thermische baden)
Vannacht heeft het gegoten! Maar omdat we op het grint stonden, geen probleem. We maken een vuurtje in de grot en voelen ons net Neanderthalers. Helaas heeft een zwerfhond drie zakjes parmezaanse kaas die in de pannetjes (in de hoes nog wel!) opgevreten! Het ergste van alles: hij had ook de hele hoes met onze grootste (pasta)pan en twee koekenpannen meegenomen!!! GRRRR.
Helaas bleek het paadje omhoog wel te stijl! Veel gedoe, al snel hulp van twee Chilenen met een kleine vrachtwagen, zandplaten erbij, schep erbij... Eerst door het dikke grint omhoog. Diepe sporen weer dicht gooien, takken in de sporen gooien (tip van de Chilenen), net ff anders aanrijden en dan lukt het. Nu vol gas omhoog. Helaas: met de voorwielen op de weg, de rest wilde niet meer verder. Gelukkig wilde de Chilenen ons eruit trekken en dat ging zonder problemen (de lier kon in de wagen blijven). Die mannen hadden wel een fles bier verdiend en die hadden we nog koud liggen!
Langs een prachtige kustweg, veel bootjes op de kant. Kleine, piepkleine dorpjes maar er wordt hier enorm gebouwd: een gevolg van de Carretera Austral die hier vlakbij loopt: de ontsluiting met de bewoonde wereld! Later langs diepe fjorden, met hier en daar een zalm- of forelkwekerij in het water. Heeft wel weer wat van Noorwegen. 't Begint weer te regenen...
    | | 13-02-2007 | Caleta Gonzalo - Hornopiren - Puerto Hualalhué
's Morgens is het gelukkig weer prachtig weer. We zijn erg benieuwd wat we tijdens deze 5-uur durende boottocht aan waterfauna gaan zien. Stel je geen mooie wadden-ferry voor hoor. Het is meer een groot uitgevallen pontje. (Gelukkig stormt het niet...).
We zien "slechts" een paar pinguïns zwemmen en een pelikaan vliegen. De dolfijnen en walvissen - waar we op gehoopt hadden - blijven onder water. Tsja, we zijn wellicht wat verwend geworden...
We gaan vandaag de Carretera Austral verlaten. Een prachtige weg, duizend kilometer onverhard (op een paar plekjes na), veel door ondoordringbaar woud. Daardoor kun je niet zo makkelijk even een zijweggetje inschieten want die zijn er gewoonweg niet zo veel.
Vanavond hebben we weer een mooi plekkie op het strand, bij grotten. Een grot is zo groot dat de auto er wel in zou kunnen. Het paadje naar beneden is wel stijl. Volgens Pier TE stijl, volgens mij kan wel...
 | | 12-02-2007 S42 33.790'
W072 36.693' | Santa Barbara - Caleta Gonzalo
Koen is als eerste zijn tent uit, heeft zijn hengel gepakt en gaat vissen. Nog geen 5 minuten later komt hij gillend terug: "Een vin! Een vin! Kom je tent uit!! Een vin!!!" Hij dacht een haai gezien te hebben. We springen de tent uit in onze onderbroek en rennen naar de vloedlijn. Het blijken dolfijnen! Ze zwemmen vlak langs de kust. Even later komen ze weer terug. Kleine zwart-witte dolfijnen spelen met elkaar, springen met heel het lijf boven het water uit. Wat een geweldig gezicht. Enthousiast staan we te kijken. De jongens rennen over het strand met ze mee. Thom en Stijn gaan met hun blote kont de zee in om met ze te zwemmen, maar de dolfijnen voelen zich niet tot deze binkies aangetrokken en zwemmen verder. Echt op zo'n 30 meter van de vloedlijn zwemmen ze voorbij. Ineens zien we een grote grijze dolfijn in volle lengte, rechtstandig omhoog springen. 't Lijkt het dolfinarium wel!
Die dag zien we nog een paar keer dolfijnen voorbij zwemmen. Wat een verrassing, deze plek. Heel de dag spelen we op het strand, koken weer op een vuurtje. Met spijt in het hart breken we aan het einde van de middag op. Jammer dat we de boot al hebben gereserveerd; hier hadden we nog wel langer willen blijven.
De campings dichtbij de boot staan overvol met kleine koepeltentjes. In het haventje zien we weer dolfijnen springen en spelen. Bij het haventje is nix behalve een cafe en kiosk. Toch maar weer goed dat we de ferry al in Chaiten hebben gereserveerd...
We slapen in een prive-fogon (zo'n overdekte vuurplaats); goedkoper dan kamperen, makkelijker (geen tent op- en afbreken) en avontuurlijker (midden in de jungle). In de fogon zijn 3 brede banken waar precies twee matjes naast elkaar passen. Voor ons gemaakt! 's Nachts regent het enorm; wij blij dat we morgenochtend in alle vroegte geen tentjes in hoeven te pakken!!
   | | 11-02-2007 S42 51.294'
W072 48.493' | Santa Barbara - Wat een verrassende dag vandaag. De Carretera Austral houdt strax op. Dan moeten we met een ferry 5 uur varen naar het vervolg van de weg. Wat moet het hier stil zijn buiten het toeristenseizoen (jan+feb). Je merkt nauwelijks dat het hoogseizoen is. Wel bij de highlights en bij punten zoals zo'n ferry. We kregen een tip om bij Santa Barbara (voor de kaartlezers: net boven Chaiten) op het strand te kamperen. Wat een fantastische tip! We rijden het strand op, door een klein riviertje dat uit de jungle over het strand de zee instroomt en zetten de tent op bij een grote dikke boomstam die op het strand ligt. Weer is zo'n ongeplande verrassing zo leuk! De zee is ons bad, uit het riviertje halen we drinkbaar water, een groot gat in het zand onze wc en de boomstam de bank voor de kids. Koen gaat morgen vroeg opstaan om te vissen. Een mooi zonsondergang met een vuurtje en een wijntje...
  | | 10-02-2007 | Parque Quelat - Parque Pumalin (Thermas Amarillo)
De Carretera Austral is DE weg die van Puerto Montt naar het zuiden gaat. Hier en daar is er nog een zijweg. Dat maakt de keuze van de route vrij gemakkelijk. Als de Conaf de parken niet ontsluit met wandelpaden, is er geen doorkomen aan. Het bos is zo ondoordringbaar dat je uitsluitend de weg kan volgen. Het zal nog wel komen hoor! Men is in rap tempo bezig om de weg (die nog geen 20 jaar klaar is) te asfalteren en de Conaf en prive-parken leggen veel wandelpaden aan. De route is razend populair en zal in de toekomst veel toeristen gaan trekken. Nu al merk je dat het in het noorden een stuk "drukker" is dan in het zuiden. Voor de bewoners hier is het jammer dat er uitsluitend in januari en februari toeristen komen; daarbuiten is het stil.
Parque Pumalin is aangekocht door de eigenaars van North Face en Patagonia: rijke Amerikanen. Dat is te zien aan de inrichting van het park: (te) mooie parkwachterswoningen, (te) mooie wc's/douches, (te) mooi gemaaide grasveldjes voor de tenten. Te gecultiveerd dus. Het park zelf is natuurlijk prachtig, maar het voelt niet aan als Chili...
  | | 09-02-2007 S44 28.380'
W072 33.154' | Manihuales - Parque Quelat
Een prachtige tocht door de jungle (wat een werk om zo'n weg te maken!) brengt ons bij een kampeerplaats van de Conaf. Weer met overdekte plekken. Een prachtige hanggletsjer waaruit twee enorme watervallen naar beneden storten, is ons uitzicht. En prachtig weer! Twee dagen lang. We zien een paar keer een ijsbrok naar beneden storten. Het donderende geraas is tot ver in ons dal te horen. Alsof het gigantisch onweert. We wandelen over een indrukwekkend junglepad naar een uitzichtpunt. Manshoge varens, rabarberplanten, prachtige mossen, druipende mossen...
We ontmoeten twee gezinnen met in totaal 5 jongens. Duitsers en Australiërs die in Santiago wonen en werken. De kids zijn meteen verkocht en maken forten, wapens... We zijn uitgenodigd om in Santiago langs te komen en mocht ik een dokter nodig hebben dan zeker! Geweldig toch?
Het is geweldig om met Luuk te lopen. Vandaag kregen we een relaas van het schoolreisje naar Kids Village te horen. Hoe de juffen achter hem aan zaten, door het net zakten; hoe hij een kabelbaan pakte en over hen heen ging en zijn tong uitstak. Dat is een verhaal van een uur. Alle details krijgen we te horen. Voordeel is dat hij dan ook meteen in een goed tempo doorloopt. Hij kan geweldig leuk vertellen, als hij er maar de tijd voor krijgt...
     | | 07-02-2007 | Villa Castillo - Cohaique - Manihuales
De koude plek verlaten, noordwaarts naar Cohaique. Wat een city! Wat een supermarkt met alles! Niet meer drie winkels langs om voldoende brood te krijgen. De verkoopsters van kleine winkeltjes schrikken zich steeds een ongeluk als we 50 broodjes willen hebben. Geven er dan meestal 5; zal het wel verkeerd verstaan hebben. Meestal hebben ze niet genoeg en zo hebben we al menige zaak leeg gekocht. Vaak moet je ook in de ene winkel een komkommer halen, de andere heeft dan nog drie goeie tomaten en als je geluk hebt ook nog wat bananen. In de "AH"-supermarkt moeten we ons inhouden, want onze koelkast is beperkt en de ruimte in de auto ook. Vaak kunnen we toch maar voor zo'n 3 dagen eten kopen. We verwennen de kids met heerlijk schepijs en zelf met een echt kopje koffie met taart. (Al drie dagen is de koffie op en je kunt in de kleine winkeltjes op z'n best Nescafe krijgen...)
Daarna rijden we nog een behoorlijk end over de Carretera Austral naar het noorden. Het is een prachtige route. Sommige stukken hebben de pioniers in de 40-er jaren kaal moeten maken en zijn dus afgebrand (zie foto). Op grote schaal is men deze milieuramp aan het herstellen en plant men Europese naaldbomen aan. Deze groeien sneller. De dooie bomen laat men gewoon liggen. Te veel werk; verdient nix.
We kamperen weer aan een meertje; op een Conaf plek. Omdat in deze regio gemiddeld 3-4 METER regen valt per jaar, hebben de meeste kampeerplaatsen een overdekte plek.
   | | 06-02-2007 | Villa Castillo - Vandaag is het wel lekker weer, maar door de wind voelt het heel koud aan. Na een uur voelt het zelfs aan alsof het vriest. Pier gaat brood halen, maar na een half uur komt hij met nix terug. Geen brood te krijgen. Om 11 uur terugkomen... ;-( Dan maar weer de cruesli pakken. Da's toch wel een must om achter de hand te houden. Het voelt zo koud aan dat we in de tent eten. Gelukkig hadden we gisteren de grote tent opgezet.
We wilden naar de Cerro Castillo lopen, maar het pad blijkt geblokkeerd. Ze zijn er aan het werk. Dat betekent 6 km extra pad lopen; een minder interessant stuk. We rijden een ander pad in waar rotstekeningen van indianen zijn. We gaan deze keer zelf op pad of we nog andere rotstekeningen kunnen vinden. Prachtige uitzichten op de Cerro Castillo en diverse gletsjers. De kids vinden weer eens een grot met gangen en spelen dat het een cruiseschip is. Het is machtig leuk om te zien hoe ze elke keer weer met "nix" (natuur & fantasie) uren kunnen spelen. Als ze na de wandeling weer de auto instappen, gaan ze naadloos verder met het kaartspelletje "pesten".
 | | 05-02-2007 S46 06.877'
W072 04.525' | Puerto Tranquillo - Villa Castillo
Barometer is weer gestegen: € 9683. EO - Nederland Helpt zoekt weer contact met ons, dus wellicht komt er nog een vervolg op tv.
Als we broodjes kopen, ontmoeten we een Amerikaanse die hier nu een half jaar woont met een Chileen. "De twintigste eeuw komt hier nu aan. We hebben zelfs wifi! Daar bij de school." We zetten de auto ervoor en ja hoor: mailen, website uploaden, giro checken, MSN-en etc. Helaas is het op een tijdstip dat jullie in NL nog aan het werk waren anders we zelfs kunnen skypen!
Op naar Cerro Castillo. Via een dal met het "dode bos". Resultaat van de grote uitbarsting in augustus 1991 van de vulkaan Hudson. We bedenken ineens dat wij (Pier en ik) toen ook in Chili waren! Nix van gemerkt. Wellicht was de eruptie wat later in augustus dan... Het moet een hel zijn geweest. De as is tot aan de Argentijnse kust meegevoerd (zelfs tot in de Falklands). Je ziet dus ook geen oude bomen meer hier, maar wel weer jong groen. Hier heeft geen lava gestroomd, want de vulkaan staat enkele tientallen kilometers verderop. Dit is het resultaat van de hitte explosie en de verstikking door de as. Brrr. Ziet er mysterieus uit hoor.
's Avonds koken we weer eens een lekker stoofpotje op het vuurtje met dat wat we hebben kunnen krijgen in de winkeltjes hier. 't Is niet veel en je moet er meerdere winkeltjes voor af, maar 't smaakt uitstekend.
  | | 04-02-2007 | Valle Exploradores - Eigenlijk wilden we vandaag weer verder, maar het is hier zo'n relaxed plekkie... Pier en ik gaan met Thomas mee naar boven naar de waterturbine kijken. Wat een project. Eerst een plaats bepalen, pad uithakken naar boven, bomen omhakken die anders mogelijk op de turbine kunnen vallen. Turbine moest uit Antofagasta, zo'n 3000 km noordelijker, komen. Maar dan heb je wel stroom.
Hetzelfde geldt voor alles wat ze hier bouwen. Als je het slagveld van bomen ziet, moet er niet aan denken dat zo'n woudreus je mooie huis waar je 3 jaar aan gewerkt hebt, doormidden hakt.
Katrin geeft een tip waar we kunnen vissen: in de laguna gaat het beter dan in de rivier. Koen en ik op pad: maar ja, de laguna loopt heel langzaam af dus je moet in het water staan. Met blote voeten er in dan maar... maar KOUD! Na een paar minuten voel je de kou niet meer, maar we houden het toch niet lang vol. Dan komt Pier ook even proberen. Wij nokken inmiddels af, maar ineens horen we een overwinningskreet die uit zijn tenen komt. Hij heeft een forel gevangen. En een joekel ook. Nu van dat hakie afkrijgen. Brrr. Eerst maar doodmaken dan? Katrin had gezegd dat je met een dikke stok achter de kop moet slaan, maar waarschijnlijk zijn wij te weinig moordlustig aangelegd en slaan we te truttig, want de forel wil maar niet dood. Tenslotte legt hij natuurlijk toch het loodje... Schoonmaken bij de rivier: alle ingewanden eruit. En 's avonds op de bbq!!!
  | | 03-02-2007 S46 30.649'
W073 04.339' | Puerto Tranquillo - Valle Exploradores
Hieperdepiep! Koen is vandaag 10 jaar!!! Stilletjes eruit en een heleboel ballonnen opgeblazen en aan de tent gehangen. Helaas was de verrassing niet compleet, want Koen zag de ballonnen al door de tent heen. Dansje op het strand en gezongen natuurlijk. Hij wilde graag pannenkoeken eten en pizza...
Na het inpakken en wegwezen (alle ballonnen in de auto!) eerst o.a. eieren, melk en meel gekocht en een pizzabakkertje gezocht. Dat laatste was niet te vinden. Toen een prachtig dal in gereden 'Valle Exploradores', geen huizen, hier en daar een hutje, riviertjes, gigantische watervallen en gletsjers aan alle kanten. Dit was weer zo'n gelukstreffer want het staat helemaal niet als toeristisch hoogstandje aangeschreven.
Na 44 km stuiteren over een slechte onverharde weg, zien we ineens een huis staan. Twee mensen hangen over het hek. We stoppen. Het blijken Duitsers die hier al 6 jaar bezig zijn om een hostel op te zetten. Inmiddels staat er een prachtig huis (3 jaar werk), hebben ze stroom via een waterturbine 100 meter hoger in het oerwoud (alleen het pad er naar toe was al 2 maanden werk!). Het kleine hutje waar ze al die tijd in gewoond hebben, daar wonen ze eigenlijk nog steeds...! Ze zijn het zo gewend. Het huis is zo groot. Daar zijn ze alleen als ze gasten hebben. Ik vraag hen of ze ook pizza kunnen bakken voor onze jarige job. Een keer eerder gedaan, maar dat was geen succes. Wel brood. We spreken af dat zij brooddeeg maken en dat wij de pizza beleggen. We rijden nog een stuk verder en dan houdt de weg op. Ineens zijn er weer bomen. Je snapt dan wat een gigantische klus het is om zo'n onverharde weg aan te leggen door het oerwoud. We zoeken een lekker plekkie aan de rivier. De jongens bouwen een kasteel van grote keien en wij bakken pannenkoeken. Da's een middagvullend programma: 1 pannenkoek duurt zo'n 8 minuten en dan 3 per persoon (18 pannenkoeken slechts...). Toch was het heerlijk!!! Nog een watergevecht op een boomstam die over een poeltje met iets warmer water ligt. Gewoon in de blote kont: geen andere mensen, geen natte spullen. Makkelijk hoor! 's Avonds verrassen we Koen met een pizza. Dat had hij eigenlijk al opgegeven, dus het was een echte surprise!
Grappig om te merken dat zo'n pizza er dan toch komt, ondanks dat er in de verste verte geen pizzeria is. We kamperen hier en maken weer een lekker warm vuurtje. Da's wel heerlijk, want als de zon onder is, is het gauw koud hier.
   | | 02-02-2007 S46 40.236'
W072 38.723' | Puerto Guadal - Puerto Tranquillo
Koen is morgen jarig en hij telt al dagen lang af! "Gelukkig" is zijn zakmes kapot gegaan en is het kaartspel niet meer compleet, dus hebben we ook wat handige cadeautjes voor hem kunnen kopen. En zelfs een zak ballonnen. Taart zal morgen nog moeilijk worden, maar wie weet wat we tegen gaan komen.
Vandaag zijn we nog steeds aan dat gigantische lago General Carrera, maar nu aan een andere baai. Met een bootje naar grotten en uitgeslepen kalksteen rotsblokken die hier enkele duizenden jaren gelden naar beneden zijn gestort in het meer. Prachtig uitgeslepen door wind en water zodat je er onderdoor kon varen. Je snapt dat de jongens dat geweldig vonden!
    | | 01-02-2007 S46 50.726'
W072 41.938' | Puerto Guadal (Lago General Carrera)
De vangst is nog steeds nada, noppes, nix... We genieten weer van ons plekje, het prachtige weer en uitzicht. Weer zien we gletsjers in de verte. 't Is echt ongelofelijk hoeveel ijs er hier in die Andes ligt.
Het jammere is dat het water van de rivieren en meren daardoor ook vrij fris is. Toch nemen we een ochtendduik, maar ja, die duurt natuurlijk wel heeeel kort. Daarna gauw onder de warme douche. De jongens maken weer eens wat huiswerk en we kunnen enkele toetsresultaten mailen naar school!
Goed nieuws! Pier rijdt een stuk terug om de klep van de krat te zoeken en met succes! Heel blij!!! |
| | |
| Hoofd sponsors | 
| 
| 
|  
| 
| 
| 
| 
| 
|  
| 
| 
| ... en alle vrienden en familie!
1000 x THANX!!! |
|
