Al langere tijd stonden we op scherp om een Toyota Landcruiser BJ45 aan te schaffen. De liefde was gestart toen we in 1995 in de UAE en Oman met de BJ40 van vriend Marcel mochten rondrijden. Toen nog met 1 zoon, dus dat ging prima in zo'n short wheel base uitvoering. Met ondertussen 4 zonen is de long wheel base bittere noodzaak. In februari 2006 was het zover, in Friesland vonden we een mooi exemplaar dat van eigenaar mocht wisselen. Een BJ45 uit 1984, die het grootste deel van zijn leven op vliegveld Kloten bij Zurich dienst gedaan. Met slechts 150.000 kilometer op de teller en relatief weinig roestplekken vormde dit de ideale basis. Een wagen uit deze periode had geen electronica aan boord, alles is mechanisch. De enige concessie die aan luxe was gedaan, is de stuurbekrachtiging. Dat voelt ook gelijk heel luxe aan. In Zwitserland was hij al naar een nieuwe eigenaar gegaan die de nodige reisplannen had. Dat had geleid tot de volgende aanpassingen:
- In plaats van het reserve wiel aan de onderzijde is een extra 120 liter tank geplaatst, samen met de reguliere tank goed voor 200 liter diesel. Met een schakelbare pomp is het mogelijk om tijdens het rijden diesel van de achterste tank naar de reguliere tank over te pompen.
- Middenonder is een watertank van 150 liter geplaatst. De vulslang is wat onhandig weggepropt in een zijkast.
- Het dak is vervangen door een kunststof kanteldak. Tevens zijn de zijwanden iets verhoogd, waardoor het dak hoger is gekomen. Dit geeft wat meer leefruimte binnenin.
- Boven de achterdeuren is een rails geplaatst. Dit zou de mogelijkheid geven om hier een tentconstructie aan te bevestigen. Dat zie ik nog niet direct gebruiken.
- Een set meters voor hoogte en hellinghoek was uit een modernere wagen gehaald en op het dashboard geplaatst.
- De wielen waren voorzien van springvelgen, zodat bij lekrijden ik de binnenband kan plakken of vervangen.
- Een stevige koeievanger voor de Argentijnse biefstukken.
Om aan de Zwitserse grijs-kenteken eisen te voldoen waren de ruiten achterin vervangen door dichte platen. En behalve de voorstoelen was de wagen leeg, met uitzondering van het reservewiel dat in de wagen terecht was gekomen. Hiermee hadden we een prima basis op de kop getikt, waar echter nog het nodige aan moest gebeuren om hem klaar te maken voor een reis met ons zessen. Hieronder geef ik een opsomming van hetgeen we als 'must haves' beschouwden. Uiteraard houd ik nog een mooi lijstje 'nice to haves' over... Met de lokale smid uit Doornspijk is het nodige aan ijzerwerk verricht. Wel ideaal als je zo'n smid in de buurt hebt.
- Roofrack: Van een oude Ford Transit bouwvakkersbus hadden we nog de beschikking over een stalen roofrack. Met wat aanpassingen paste dit op de dakgoot van het dak. Hier hadden we echter onvoldoende vertrouwen in dat dit sterk genoeg zou zijn. Aan beide zijden zijn 3 stalen strips bevestigd aan het frame, die weer met tussenstukken aan het roofrack zijn gekoppeld. Tevens zijn twee extra steunen aan de voorzijde gemaakt. Op deze manier is een zware constructie gecreeerd. Kijken hoe zich dit houdt.
- Reserve wiel: Meestal zijn er constructies om dit aan de achterzijde te bevestigen. Omdat ik de achterdeur als nooduitgang wilde handhaven, kon dit eventueel alleen aan de linkerzijde. Het is me niet gelukt om hier een beugelconstructie voor op de kop te tikken. Bovendien had ik in dat geval de nummerplaat met bijbehorende verlichting naar de rechterzijde moeten verplaatsen. Na een gesprek met smid en garage hebben we besloten tot een constructie waarbij het reserve wiel voorop kwam. Spannend is wel hoe dit zich houdt op het moment dat de auto echt moet werken, bijvoorbeeld in mul zand of tegen steile hellingen met volle bepakking. In dat geval kan het reservewiel eventueel op het roofrack. Ook niet handig was dat deze constructie is gemaakt met de all-road banden. De uiteindelijke mud/sand banden zijn een fors stuk groter, zodat hier wat extra stukken aan te pas kwamen. Ook moest ik een set voorlichten extra monteren op de koeievanger.om nog om het wiel heen te kunnen schijnen.
- High Jack: Dit bleek erg eenvoudig. Door slechts een tussenblokje op het frame te plaatsen is een constructie ontstaan waarbij de high jack op de treeplank rust en tegen het tussenblok wordt vastgezet.
- Zandplaten: Op dezelfde platen die ook ter versterking van de roofrack constructie zijn geplaatst, zijn een tweetal draadeinden gelast. Hierop worden de zandplaten gehangen, die vervolgens weer worden vastgedraaid met een constructie die niet los kan trillen.
- Tussenplafondje: Boven de voorstoelen is een tussenplafondje gemaakt. Hier kunnen de nodige 'tupperware' dozen met allerlei kaarten, boeken, EHBO spullen, MP3 CD's, etc. worden opgeruimd.
Met mijn garage Karzijn uit Doornspijk zijn ook de nodige aanpassingen gedaan. De belangrijkste zijn:
- Accu's: Om de koelkast binnenin en de omvormer voor de laptops en satelliet communicatie van voeding te voorzien zijn twee gel accu's geplaatst in het zijvak. Daarnaast is een schakelrelais aangebracht om te zorgen dat geen stroom wordt getrokken uit de start accu's en dat alleen wordt bijgeladen tijdens het rijden.
- Nieuwe dwarsstang: Tijdens de trainingsrit in Noorwegen bleek de achterste dwarsstang van het ladderframe op twee plaatsen doorgescheurd te zijn. Hier zitten de schokbrekers op bevestigd, zodat de wagen in het terrein een stuk meer schommelde dan hoorde. Samen met Karzijn hebben we dit glad weggeslepen. Karzijn heeft hier vervolgens een nieuwe stang ingelast, dus deze moet weer 20 jaar meekunnen.
- Samen met Karzijn heb ik alle vloeistoffen en filters vervangen, alsmede alle vetnippels van nieuw vet voorzien. Een grote beurt voor de auto en de meest basale les voor mijzelf. Met name nalopen van de smeerpunten zal ook in Zuid Amerika nodig zijn.
Via vriend Hank van Dutch Race & Rally parts kwam ik bij 4x4 events in Ermelo uit. De Landcruiser had al towhooks aan de voorzijde, maar aan de achterzijde wilde ik ook een lierpunt hebben. Ronald Schoolderman heeft gelijk een rondje om de wagen gedaan om te beoordelen hoe ver de wagen was. Samen kwamen we tot de conclusie dat de all road banden die er op zaten, onvoldoende bescherming boden, met name tegen een aanval door stenen bij de zijwangen van de banden. Daarnaast zou ik in modder of zand toch wel erg vaak vast komen te zitten. 4x4 events heeft ons onder de kostprijs voorzien van een set superieure Cooper banden, die het zowel in zand alsook in modder perfect doen. Deze set was net nieuw uit en wordt in competitie band naar verwachting een favoriet. Wel was het even schrikken. De wagen die er tot nu toe nog enigszins toegankelijk uitzag, veranderde ineens tot een off road monster.
Eigen aanpassingen.
- Floodlight
- Radio met MP3 formaat CD plus lange antenne
- Omvormers
- Tussenvloertje achterin met ruimte voor koelkast en twee kratten
- Gereedschapkist onder de bullbar
- 6 kratten op het dak
- Laddertje om op het dak te komen
- Banken plus tafel
- Zijramen en achterramen
- Slaapmat hangnet
- Bumpers achterzijde plus opstap
